Dag 14
Licht in je donker
Lucas 1: 78-79 Omdat God zo veel van ons houdt, zal hij het hemelse licht naar ons sturen. Dat licht zal schijnen op iedereen die leeft in het donker, in de schaduw van de dood.
Zelden heb ik een lied gehoord, dat zo positief voelt terwijl het feitelijk zo gruwelijk somber is. De tekst, de clip, de sfeer: het ademt een slopende strijd uit. Die van het vast zitten tussen licht en donker, in zelfoordeel en onmacht om het goede te omarmen. Je rent weg voor het licht om de zonde te verbergen. Je reikt naar het licht want in het donker ga je dood. Een schreeuw om verlossing: dit lied is bedoeld als een hulpeloos en tegelijk doelbewust gebed aan God.
Zou Zacharias zich zo terug hebben gevonden? Hij moest negen maand zwijgen. Hij kon geen woord uitbrengen. Er klonk een belofte die hem vrolijk zou moeten maken: je vrouw wordt zwanger! Maar mijn vrouw is te oud, dacht Zacharias, dit is onmogelijk. Zijn eigen ongeloof vervulde hem. En snoerde hem de mond. Wellicht heeft hij zo’n strijd als in Daylight gevoeld. Want hij kon het licht niet vertrouwen. Totdat hij het kind zag en zijn naam gaf: Johannes. Toen kon hij weer praten. Het drong tot hem door. Hij werd ervan doordrongen dat het hemelse licht sterker is dan het donker in hemzelf. Hij jubelde het uit!
Woedt deze strijd ook in jou? Schijnt het licht in jouw donker? Kan het in een kiertje je hart in, of verberg je je donker liever in een nog donkerder hoekje?