Dag 18
Schrijf Je Nu In En Ontvang Elke Dag Een Reminder
Invalid email address
Noon
Tijd is een gek ding. Het ene moment vliegt het om, een andere keer duurt het eeuwig. Buiten de tempel staan mensen te wachten op de priester Zacharias die binnen is. Ze wachten op zijn zegen. Maar waar blijft hij? Voor Zacharias en zijn vrouw Elisabeth is de tijd voorbij dat ze kinderen verwachten. De toekomst loopt voor hen dood. Een oerbijbels motief dat Lucas hier opvoert. En hij vliegt een boodschapper in, Gabriël, “sterke man van God” betekent zijn naam. Het bericht dat ze alsnog een kind krijgen, lijkt Zacharias in elk geval sterk. Gabriël overdondert hem met grote woorden over wat dit kind teweeg zal brengen. Als een scharnierpunt in de tijd, dat verleden en toekomst verbindt.
Ik zie voor me hoe Zacharias met stomheid geslagen voor zich uitstaart als Gabriël verdwenen is. Het is een onwerkelijk moment. Midden op de dag. Noon, zoals de Engelsen zeggen. Een spiegelwoord, als scharnierpunt tussen ochtend en middag. Als een eeuwig moment van omkeer. Zo bezingt de Duitse formatie RPWL het. Een intrigerend lied over verleden en toekomst. Over je rol in het leven. Over illusie en werkelijkheid.
Laat het volk buiten nog maar even wachten. Wij blijven even binnen bij Zacharias. Om nog een moment te mijmeren over tijd en eeuwigheid en het scharnierpunt van God dat met Kerst het licht zag.